من بخواهم یا نخواهم تنها هستم
انسان های هوشمند تنهایی خود را درک می کنند و سهمناک ترین وجهه ی زندگی انسان تنهایی اش است.انسان بالذات تنهاست. تنهایی این است که علی الاطلاق هیج کس من را نداند. جز خداوند هیچ کس من را نمی داند . به همین جهت می توانیم به خداوند متوکل باشیم.
هیچ کس در عالم ، ذاتِ من را نمی داند و تنها خداوند می داند.هیچ کس من را نمی داند.حتی خودم خودم را نمی دانم.
چرا خودم را تنها می بینم؟ انسان در لحظه ای که تصمیم جدی می گیرد تنها است. هیچ کس تا تصمیم نگیرد ، تنهایی خود را نمی فهمد. در تصمیم جدی خود من بابیستی تصمیم بگیرم.تصمیم از تنهایی انسان است.
افرادی که مقلدانه فعلی را انجام می دهند، آن تصمیم نیست.در تصمیم جدی ، تنهایی خودم را می فهمم. وقتی تصمیم می گیریم ، خود من تصمیم می گیرم و هیچ کس نیست و این تنهایی است.خود تصمیم مهم است و لحظه تصمیم تنهایی است نه لوازم آن ، چون خود من هسنم که تصمیم می گیرم.در لحظه تصمیم از متعلقات صرف نظر می کنیم ، متعلقات اسباب بر تصمیم هستند و لحظه ی تصمیم منم. منم که تصمیم می گیرم.
#غلامحسین ابراهیمی دینانی
تصمیم ,تنهایی ,کس ,، ,نمی ,داند ,هیچ کس ,تصمیم می ,نمی داند ,کس من را ,می گیرم
درباره این سایت